Nobedade gutxi eta kezka asko
Ez dira ez garai onenak. Pandemiaren bigarren olatuaren eragina atzeman daiteke Arantzazun ere. Oraingoz zomorroa ez da heldu paraje hauetara, baina nabari dira alarma-egoeraren baitan ezarritako murrizketak. Herrikako itxialdi perimatrala medio, oso jende gutxi dabil Arantzazu aldean. Mendira oso jende gutxi, Azken Igande hauetan apenas jenderik hamabietako mezatan. Aparkalekua ia hutsik. Anbulantzien joan-etorria, tarteka, Hotelera berrogeialdia egitera datoztenak ekartzen, eta bukatu dutenak etxeratzen.... Topagunean lanean ari diren hainbat gremioen furgonetak...
Gogartetxearen ateak itxita jarraitzen dute eta Arantzazuko gainontzeko hostatuak jatetxeak eta tabernak ere itxita daude. Udazken honetako eguzki eta hego-haize gozoek eguraldi paregabea utzi dute, baina ez da giro Arantzazun.
Goizeko lehen eguzki-izpien epelean paseoan topatu nituen Sindikako Pili eta Goiko-bentako Ana. Tristura eta etsipena haien aurpegietan. Noiz arte horrela, galdetzen zuten. Esfortzu hau guztia Gabonak normaltasunez 'kontsumitzeko', eta gero zer? Urtarrilean odolkiak ordainetan? Nagusiak ere etxean, eta beldurra ez, baina kezka bai. Komentuan ere kezka bera: Nola babestu adinekoak?
Elkar(r)ekin bila
Elkar(r)ekin bila, el proyecto social de Arantzazu es otra de las actividades que se ha visto afectada por esta pandemia. Alazne Guridi ha aprovechado este parón para recopilar los datos y recuerdos de estos 7 años de andadura. La revista Arantzazu quiere hacer un hueco ha estos recuerdos y compartir y dar a conocer esta iniciativa que refuerza la vocación y el sentido de acogida de Arantzazu. Las personas que necesitan ser acogidas son las más vulnerables, son aquellas personas que sufren. En este sentido, el proyecto Elkar(r)ekin bila ('juntos buscando activamente') ofrece estancias gratuitas, dentro de un programa de ocio educativo, a asociaciones y grupos que tienen dificultades en la vida. En total han participado 24 grupos y 1136 personas.
Con humildad y generosidad durante estos 7 años hemos buscado acoger y ser acogidos. Y juntos hemos descubierto el poder de un abrazo, una sonrisa, una mirada que dignifica…Como semilla que crece por dentro, Dios ha sacado vida de nuestra pequeña acción.
Asisko Frantziskoren Jaunaren Jaiotzarekiko debozioa, eta nola egun horretan denei laguntzea nahi zuen
Beste festaburuen gainetik eta esan ezineko bizitasunez ospatzen zuen Jesus haurraren Jaiotza, eta festen Festa zela esaten zuen, Jainkoak, haur txiki eginik, giza bularra edoski zuelako. Gogo biziz ematen zien muin haur-gorputz atalen irudiei eta, bihotza urtzen zion Haurrarenganako gupidak hitz gozoak zezelarazten zizkion, haurren erara. Jesus izena ezti-abaraska bezain gozoa gertatzen zitzaion ahoan.
Haragia jateko debekuaz eztabaidan ari ziren batean “urte hartan Eguberri eguna ostirala baitzen”, honela erantzun zion Frantziskok Moriko anaiari: «Anaia, bekatu egiten duzu Haurra jaio zaigun egunari ostirala deituz. Hau bezalako egun batean hormek ere okela jatea nahi dut. Eta ezin badute jan, kanpotik igurtz ditzatela bederen».
Egun honetan aberatsek pobreak eta gosetuak asetzea nahi zuen, eta idi eta astoei ohikoa baino pentsu eta belar gehiago ematea. «Enperadorearekin hitz egiteko aukera banu “zioen”, lege orokor hau emateko eskatuko nioke: ahal duten guztiek garia eta bestelako alea bideetan zabal dezatela, halako Festaburu handian txoriek, eta bereziki larretxoriek, zer jan ugari eduki dezaten». Ezin zuen negar malkorik gabe gogora ekarri, Birjina pobretxoak egun honetan jasan zuen behar gorria. Egun batean, jatordurako eseria zegoela, anaia batek Birjina dohatsuaren pobretasuna aipatu zuen eta haren Seme Kristoren beharrizana kontsideratu. Bat-batean mahaitik jaiki zen Frantzisko eta, aiene mingarriak eginez, malko bizitan lur gorriaren gainean jan zuen gelditzen zitzaion ogia. Pobretasuna errege-bertutea dela esaten zuen, hain nabarmen egin baitzuen distira Errege eta Erreginagan (2Zelano 199-200)
