Aitor Sorreluz

Edozein katedraletan, beirateak hurbiletik begiratzen baditugu, hasierako edertasuna desagertuz doa eta inperfekzio eta zikinkeriak agerian geratzen dira. Hori dio lagun batek, eta ez du arrazoirik falta. Batzuetan, bada ez bada ere, urrutian pausatzen gara. Hurbiltzen garenean ez dakigu zer egin geuregan eta besteengan topatzen dugun 'zera' horrekin.

Bibliako lehen orrialdetan Jainkoak sortutako guztia ederra eta ona dela esaten zaigu. Jainkoarengan uste sendoa izatera gonbidatzen zaigu, nahiz eta egunerokoan errealitatea, bestea, gu, akatsez eta perfekzio ezaz beterik ikusi. Zahartzaroko jakinduriak Jainkoarengan jartzen du begirada eta hor oinarritzen du itxaropena. Gabeziak ezusteko aberastasun bihurtzen dituen konfiantza eraldatzailea.

Hasi berri dugun urte honetan ere garaikoak diren hauskortasuna, ziurgabetasuna, konplexutasuna eta anbiguetatea kudeatu beharko ditugu. Bestearengan, besteengan uste sendoa izatea besterik ez zaigu geratzen, konfiantza oinarrizkoa baita gizartean bizitzeko. Hori gabe gure egunerokotasuna ezinezkoa eta itogarria litzateke. Itxaropena, ziurgabetasunak ziurgabetasun, uste sendoa izaten jarraitu ahal izateko.

Bestearen begiradak eusten gaitu gure inperfekzio eta hutsuneetan; barkatzen duen begirada abegikorra.