Aitor Sorreluz
Honela zioen On Kixotek: "Antso, gertatzen zaizkigun ekaitz guzti hauek denbora baretu eta gauzak ongi gertatu behar zaizkigun seinale dituk, ez baita posible gaizkia zein ongia iraunkorrak izatea. Horrenbestez gaizkiak asko iraun duenez ongia hurbil dago. " (On Kixote, lehen zatia, XVIII. kap., 86-88).
COVID-19aren aurkako txertoarekin badirudi, gaizkiak luze iraun ondoren, ongia gertu dagoela. Amaieraren hasiera, diote. Ez dirudi, hala ere, ongia hurbil egonik gaizkia urrundu denik.
Gure gizartearen eraldaketa soziokulturaleko prozesuak bizkortzen ari dituen lotura-ezari buruz hitz egin zuen orain dela hilabete batzuk. 2008an hasi zen krisi ekonomikoak hala adierazten zuen, eta pandemia horretan hartutako neurriek hala berretsi dute. Arau bihurtutako distantzia sozialaren metro eta erdiko distantzia da desberdina eta zaurgarria kanporatzea eragiten duen deslotura handi horren isla tristea.
Pandemian zehar, zaurgarrienak (adinekoak eta mendeko pertsonak) beren egoitzetan giltzapetu ditugu. Beren segurtasuna dela eta, hor mantentzen ditugu, isolatuta, deseskalada eta tabernak irekitzen ditugun bitartean. Pandemian zehar, gure etxe erosoetan sartu gara, desberdina (etorkina) periferiatik zentrora funtsezko zereginetan dabilen bitartean. Denok ez dugu gaitasun bera gaixotasunari erantzuteko. Erantzun hori baldintza material eta sozialen mende baitago, hala nola errenta, etxebizitza, lana, generoa, adina...
Caritasek laguntzen dituen familien errealitatea latza da. Caritasera joaten diren pertsonen erdiak baino gehiagok lan bila jarraitzen dute. %40ak COVIDagatik kutsatzeko probabilitate handiko baldintzetan lan egiten dute, horrek suposatzen duen guztiarekin. 246.000 pertsonek ez dute inolako diru-sarrerarik. Laguntzen eskasia, itzalaldi teknologikoa eta horrek adingabeen hezkuntzan dituen ondorioak...
Gaizkia aurrera doa eta ongia urruntzen ari dela dirudi. COVID txertoaz gain, premiaz behar dugu txerto soziala.
"— Begira iezaiozue - Erantzun zuen Antsok -, han antza dutenak ez direla erraldoiak, haize-errotak baizik, eta besoak diruditenak gurutzeak direla, haizeak iraulita errotaren harria ibilarazten dutenak". (On Kixote, lehen zatia, VIII. kap., 5)
Agian ezinezko borraka izan daiteke, ez dut uste ordea, alegiazko etsaiak direnik. Eguberri guztietan bezala, gogoratu berri dugu Jainkoak hauskorra eta ahula izatea aukeratu zuela salbatzeko bide gisa. Bidean badago, beraz, aztarnarik.
